Rektanggulong salamin na nasa dinding,
Katawan ko sana ay iyong lamunin
Patungo sa kabilang mundo na angkin
Ng iyong kristal, makinang na imahen
Kung saan ang paligid ay kinulayan
Ng modernisasyon at ng kaunlarang
Idinudulot ng makabagong agham
Sa tulong ng mga imbentor na paham.
Diyan makikita ang mga gusaling
Nagtataasan at pawang abot-langit;
Mga sasakyang nag-uunahan mandin
Sa lupa, sa tubig, at sa papawirin.
Bunga ng teknolohiya’y mapapansin:
Komunikasyo’y dumadaan sa hangin,
Kompyuter ang kalimitang ginagamit,
Bagong tuklas sa medisina’y tanyag din.
Nguni’t... sa kabila ng kaalwanan d’yan,
Bakit may mga pulubi sa lansangan
At mga tiyang mahapdi’t walang laman?
Bakit napupuksa pati kalikasan?
Bakit sa sakit, maraming namamatay?
Bakit digmaa’y nagiging karaniwan?
Bakit moralidad ay bumababa man
At sa Maykapal, tao’y humihiwalay?
Ngayo’y malinaw na sa aking isipan:
Akala ko ang tana’y nasisiyahan
Nguni’t langit din pala’y nagagayakan
Ng mga nagluluksang ulap na sadyang
Nakikibanto sa kaunting bituing
Nananatili pa rin sa pagluningning.
Ganiyan ang mundong saklaw mo salamin –
Hiling ko’y ‘wag mo nalang akong lamunin.
No comments:
Post a Comment