Sana

Sana’y agila akong malayang pumapaimbulog,
Kapiling ng kaalapaapang pagkatayug-tayog,
Pumapailanlang sa mga nagtatarikang bundok,
Lumilipad nang sarinlan saanmang dako umabot.

Sana’y punungkahoy akong sagana sa daho’t matatag,
Hitik sa bunga’t teritoryo ng ibong namumugad,
Init at alab ng araw’y binabata, hinaharap,
Hambalos man ng unos, ‘di maaaring makabuwag.

Sana’y ulan akong nagkakatusak na lumulusong
Sa lupaing nasasabik at nauhaw nang malaon;
Dumidilig sa mga halama’t punungkahoy doon
Upang mga sanga’y sumigla, mga daho’y yumabong.



Sana’y apoy ako ng kandilang umaandap-andap
Kahit na handog ay yaring munti’t dilaw na lagablab;
Nagsisilbing banaag ng sinumang umaapuhap
Sa sulok ng karimlan, katotohana’y hinahanap.

Sana’y tupa ako sa malaparaisong pastulan,
Puspos ng luwalhati sa dakong kinaroroonan;
Mapagkandiling PASTOL sa ‘ki’y lubos na humihirang,
Tanging gabay nang ‘di masadlak sa kapariwaraan.